"ယံုၾကည္သည္ဆို႐ံုႏွင့္ လံုေလာက္ၿပီ" ဆိုသည့္ စကားေနာက္ဆက္တြဲသည္ ကိုယ္က်င့္တရားကိုလည္း တစ္နည္းတစ္ဖံုျဖင့္ ခ်ိန္းေျခာက္ေနသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ယံုၾကည္သည္ဟုဆို႐ံုႏွင့္ လံုေလာက္ၿပီ ဟုေျပာျခင္းသည္ ၀တ္ျပဳစရာမလို၊ ကိုယ္က်င့္တရား မလိုဟု ဆိုလိုလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ၎င္းသည္ ခရစ္ေတာ္၏ ကိုယ္က်င့္ဆိုင္ရာ တရားေတာ္ အခ်ဳပ္ျဖစ္သည့္ "ဘုရားသခင္အေပၚ အၾကြင္းမဲ့ ေမတၱာထား ၾကည္ညိဳျခင္း" ႏွင့္ "လူသားခ်င္းအေပၚ ေမတၱာထား ျမတ္ႏိုးျခင္း" တို႔ကို တိုက္႐ိုက္ ဆန္႔က်င္ ေနသည္ဟု ယူဆပါသည္။
ယံုၾကည္မႈ (သို႔) ယံုၾကည္ျခင္းသည္ က်င့္ႀကံမႈႏွင့္ အပ္စပ္ဆက္ႏြယ္ေနေၾကာင္း ကြၽႏု္ပ္အေနႏွင့္ "ရွင္သန္မႈ ျဖစ္တည္ေစရာ ယံုၾကည္ျခင္း" ဆုိသည့္ ေဆာင္းပါးစာတြင္ သာမာန္ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈ သေဘာျဖင့္ အနည္းငယ္ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဤစာတြင္ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ က်င့္ႀကံမႈႏွင့္ ဆက္စပ္ေနေၾကာင္း သမၼာက်မ္းစာကို အဓိကအေျခခံ၍ မွတ္သားမိသေလာက္ တင္ျပအပ္ေပသည္။
(မွတ္ခ်က္။ မည္သည့္အယူ၀ါဒကိုမွ် ထိခိုက္တုန္႔ျပန္ ေရးသားသည္မဟုတ္ပါ။ မိမိတို႔ ယံုၾကည္သည္ကို ကြဲကြဲျပားျပား သိရန္ တင္ျပျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။)
ေနာက္ခံက်မ္းခ်က္မ်ား
"ယံုၾကည္ျခင္း" ႏွင့္ "က်င့္ႀကံျခင္း" တို႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ယူဆ ကြဲလြဲခ်က္ တရားခံမ်ားမွာ ရွင္ေပါလုႏွင့္ ရွင္ယာကုပ္ တို႔ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ "ယံုၾကည္ျခင္း" ႏွင့္ "က်င့္ႀကံျခင္း" အေၾကာင္းကို တင္ျပရာတြင္ ရွင္ေပါလုႏွင့္ ရွင္ယာကုပ္တို႔၏ သြန္သင္ခ်က္ မ်ားကို အဓိက အေျခခံသြားမည္ ျဖစ္သည္။
ဂါလားဆီယာ (ဂါလာတိ) ၾသ၀ါဒစာ ၂း ၁၆ တြင္ ရွင္ေပါလုမွ ေအာက္ပါအတိုင္း သြန္သင္ခဲ့သည္။
"လူတစ္ဦးသည္ ပညတ္တရားကို လုိက္နာ ေစာင့္ထိန္းျခင္းအားျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသို႔ မေရာက္ႏိုင္ဘဲ ေယဇူးခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ျခင္းျဖင့္သာ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းကို သိၾက၏။ ငါတို႔သည္ ပညတ္တရားကို လိုက္နာ ေစာင့္ထိန္းျခင္းအားျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္ရာသို႔ ေရာက္ေစျခင္းငွာ ေယဇူးခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား ပညတ္တရားကို လိုက္နာ ေစာင့္ထိန္းျခင္းအားျဖင့္ မည္သူမွ် ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသို႔ မေရာက္ႏိုင္ေပ"။ ( ဂါလားဆီယာ ၂း၁၅ မွ ၃း၁၄ အထိ ဖတ္႐ႈ ႏိုင္သည္)
တဖန္ ေရာမၾသ၀ါဒစာ ၃း ၂၈ တြင္လည္း ရွင္ေပါလုမွ ေအာက္ပါအတိုင္း သြန္သင္ထားသည္။
"လူသည္ ပညတ္တရား၏ အက်င့္အားျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ သာလွ်င္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းကို ငါတို႔သိၾကရၿပီ။" ( ေရာမၾသ၀ါဒစာ ၃း ၂၁ မွ ၄း ၂၅ အထိ ဖတ္႐ႈႏိုင္သည္)
ရွင္ယာကုပ္ၾသ၀ါဒစာ ၂း ၂၄ ႏွင့္၂၆ တြင္ ရွင္ယာကုပ္မွ ေအာက္ပါအတိုင္း သြန္သင္ထားသည္။
"လူတစ္ဦးသည္ ယံုၾကည္ျခင္း တစ္ခုတည္ျဖင့္သာ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသို႔ မေရာက္ႏိုင္ဘဲ အက်င့္အႀကံ အားျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသို႔ ေရာက္သည္ကို သင္တို႔သိၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား ၀ိညာဥ္ႏွင့္ ကင္းေသာ ခႏၶာကိုယ္သည္ အေသ ျဖစ္သကဲ့သို႔ က်င့္ႀကံမႈ မရွိေသာ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ အေသျဖစ္၏ "။ (ရွင္ယာကုပ္ၾသ၀ါဒစာ ၂း ၁၄- ၂၆ အထိ ဖတ္႐ႈႏိုင္သည္)
တူညီေသာ သြန္သင္ခ်က္
ထိုက်မ္းေကာက္ႏႈတ္ခ်က္မ်ားကို ေပးထားသည့္ အတိုင္းသာ ဖတ္မည္ဆိုလွ်င္ ရွင္ေပါလုႏွင့္ ရွင္ယာကုပ္ တို႔သည္ တစ္ပါးကို တစ္ပါး ဆန္႔က်င္သြန္သင္ေနသေယာင္ရွိသည္။ ရွင္ေပါလုက "က်င့္ႀကံျခင္းျဖင့္ မဟုတ္၊ ခရစ္ေတာ္၌ ယံုၾကည္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေျဖာင့္မတ္ၾကရသည္" ဟုဆိုေနသေယာင္ရွိသည္။ တဖန္ ရွင္ယာကုပ္က " ဘုရားသခင္၌ ယံုၾကည္ျခင္းျဖင့္ မဟုတ္၊ က်င့္ႀကံျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေျဖာင့္မတ္ၾကရသည္" ဟုဆိုေနသေယာင္ ရွိသည္။ အမွန္မွာ ရွင္ေပါလုႏွင့္ ရွင္ယာကုပ္တို႔သည္ ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ က်င့္ႀကံျခင္း ဆိုသည့္ သြန္သင္ခ်က္ တစ္ခုတည္းကိုသာ သြန္သင္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနသည္ဟု ယူဆျခင္းမွာ အနက္ဖြင့္ လြဲေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အနက္ဖြင့္ လြဲသည္ ဆိုသည္မွာလည္း context ဆိုသည့္ မည္သည့္ အေျခအေနကို ေနာက္ခံျပဳ ေျပာဆိုသြန္သင္ထားသည္ကို ထည့္မစဥ္းစားမိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္မည္။
ရွင္ေပါလုသည္ "က်င့္ႀကံျခင္း" ဟုဆိုရာ၌ "ကုသိုလ္ျဖစ္ လုပ္ေဆာင္မႈ"၊"ေမတၱာအေျခခံ လုပ္ေဆာင္မႈ" မ်ားကိုမဆိုလို။ "ပညတ္ဥပေဒအား လိုက္နာေဆာင္ရြက္မႈ" တို႔ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္ (ညႊန္း- ဂါလား ၂း၁၆၊ ၃း၂-၁၂ ႏွင့္ ေရာမ ၃း၂၈)။ ထိုပညတ္ဥပေဒဟု ဆိုရာ၌လည္း ဂ်ဴးတို႔၏ ဥပေဒ (သို႔) မိုးဇက္ဥပေဒျဖစ္သည့္ အေရဖ်ားလွီးျခင္း၊ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္း၊ သတ္မွတ္သည့္ အစာမ်ားကို ေရွာင္ျခင္း စသည့္တို႔ကို ရည္ညႊန္းျခင္းျဖစ္သည္။ ရွင္ယာကုပ္မွာမူ "က်င့္ႀကံျခင္း" ဟုဆိုရာ၌ "ေမတၱာအေျခခံ လုပ္ေဆာင္မႈ" မ်ားကို ရည္ညႊန္းျခင္း ျဖစ္သည္။ ဥပမာ- မုဆိုးမမ်ား၊ မိဘမဲ့မ်ား၊ မရွိဆင္းရဲသူမ်ားအား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊ လူသားခ်င္းအေပၚ ေမတၱာထားျခင္း စသည္မ်ားကို ရည္ညႊန္းသည္ ( ယာကုပ္ ၁း၂၇၊ ၂း၈၊ ၂း ၁၅-၁၆)။
ရွင္ေပါလုအေနျဖင့္ "က်င့္ႀကံျခင္း" (သို႔)"ေမတၱာအေျခခံ လုပ္ေဆာင္မႈ"မ်ားကို ဆန္႔က်င္သည္မဟုတ္။ "က်င့္ႀကံျခင္း" (သို႔) "ေမတၱာအေျခခံ လုပ္ေဆာင္မႈ" မ်ားသည္ ခရစ္ယာန္ဘ၀အတြက္ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္သည့္ ယံုၾကည္ျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲ လိုအပ္မႈ ျဖစ္ေၾကာင္း ပင္လွ်င္ ရွင္ေပါလုမွ အေလးအနက္ သြန္သင္ ထားေပသည္ (ဂါလား ၅း - ၆း ၊ ေရာမ ၁၂း - ၁၅း )။ ရွင္ယာကုပ္အေနျဖင့္လည္း "ယံုၾကည္ျခင္း" ကိုဆန္႔က်င္သည္ မဟုတ္။ ယံုၾကည္ျခင္း အဦးဆံုး ရွိထားရမည္ကို သြန္သင္သည္။ ထို႔ေနာက္ စစ္မွန္ေသာ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ က်င့္ႀကံမႈ ပါရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အေလးေပး သြန္သင္ထားျခင္း ျဖစ္သည္ (ယာကုပ္ ၂း ၁၄-၂၆)။
ရွင္ေပါလုအေနျဖင့္ ယံုၾကည္ျခင္း "တစ္ခုတည္း" ျဖင့္သာလွ်င္ ဟူ၍ မဆို သကဲ့သို႔ ရွင္ယာကုပ္ အေနျဖင့္လည္း က်င့္ႀကံျခင္း "တစ္ခုတည္း" ျဖင့္သာလွ်င္ဟူ၍ မဆိုခဲ့ေပ။
သမၼာက်မ္းထဲမွ "ယံုၾကည္ျခင္း"
"ယံုၾကည္ျခင္း" အတြက္ ဓမၼသစ္က်မ္း အေခၚအေ၀ၚမွာ ဂရိ ေ၀ါဟာရ ပစၥတိစ္ (pistis) ျဖစ္သည္။ အဓိပၸာယ္မွာ သစၥာရွိျခင္း သို႔မဟုတ္ ယံုၾကည္ပံုအပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ပစၥတ်ိဳး (pisteuô) ဟုလည္း ေခၚသည္။ အဓိပၸာယ္မွာ ဆက္ကပ္အပ္ႏွံျခင္း ျဖစ္သည္။ ပံုစံတူ ဧ၀ံေဂလိက်မ္း သံုးေစာင္ျဖစ္သည့္ ရွင္မာေတးဦး(ရွင္မႆဲ)၊ ရွင္မာကု ႏွင့္ ရွင္လုကာ က်မ္းတို႔၌ ယံုၾကည္ျခင္းကို ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ ဆံုဆည္းရျခင္း အျဖစ္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ ဆံုဆည္းျခင္း ဆိုသည္မွာ ပထမ အဓိပၸာယ္အားျဖင့္ "ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ျခင္း" ျဖစ္သည္။ ထိုယံုၾကည္ျခင္းသည္ တန္ခိုးအာႏုေဘာ္မ်ားအတြက္ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္သည္ ( မာကု ၂း၃-၁၀၊ မာေတး ၉း ၂-၈၊ လု ၅း ၁၈-၂၆)။ ဒုတိယအဓိပၸာယ္မွာ ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံေတာ္အေၾကာင္းႏွင့္ အက်င့္ေျပာင္းလဲျခင္းဆိုင္ရာ ခရစ္ေတာ္၏ တရားေဟာခ်က္မ်ားကို ယံုၾကည္ လက္ခံျခင္း ျဖစ္သည္ (မာကု ၁း ၁၅)။ ရွင္ေယာဟန္ ဧ၀ံေဂလိက်မ္း၌ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ ႏႈတ္ေတာ္ထြက္ စကား (ဓမၼ) ျဖစ္ေသာ ခရစ္ေတာ္ကို အေလးအနက္ ဆည္းကပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ ခရစ္ေတာ္ဆိုသည့္ ပုဂိၢဳလ္ေတာ္ျမတ္ကို အၾကြင္းမဲ့ လက္ခံျခင္း ျဖစ္သည္ ( ေယာ ၁း ၁၂-၁၃)။ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ အမွန္တရားကို သိျမင္ျခင္း (ေယာ ၄း ၁၆)ႏွင့္ ထိုအမွန္တရား၌ အသက္ရွင္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ဆက္စပ္ ေနသည္ ( ေယာ ၁၃း ၁၊ ၁၅း ၁၀၊ ၁၃း ၃၉) ။ ရွင္ေပါလု ေရးသားခဲ့သည့္ က်မ္းမ်ားထဲ၌ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ ခရစ္ေတာ္၌ ျပဳေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္းျခင္းကို အသိအမွတ္ျပဳ၀န္ခံျခင္း ျဖစ္သည္။ " ေယဇူးသည္ အရွင္သခင္ ျဖစ္ေတာ္မူေၾကာင္းကို သင္၏ ႏႈတ္ျဖင့္ ၀န္ခံ၍ ဘုရားသခင္သည္ သူ႔အား ေသျခင္းမွ ထေျမာက္ေစေတာ္မူေၾကာင္းကို သင္၏ စိတ္ႏွလံုး၌ ယံုၾကည္လွ်င္ ကယ္တင္ျခင္း ခံရလိမ့္မည္ " (ေရာမ ၁၀း ၉)။ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ ဧ၀ံေဂလိ တရားေတာ္ကို လက္ခံျခင္း ျဖစ္သည္ ( ေရာ ၁း ၃-၄၊ ၁ေကာ္ ၁၅း ၃-၅)။ ရွင္ေပါလုအတြက္ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ ခရစ္ေတာ္၌ ဘ၀သစ္ကို ျဖစ္ေစသည့္ အရာျဖစ္သည္ ။ " ခရစ္ေတာ္၌ ရွိေသာသူသည္ ဖန္ဆင္းျခင္းအသစ္ ျဖစ္ေလ၏ " (၂ေကာ္ ၅း ၁၇)။ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ ခရစ္ေတာ္၏ သြန္သင္ခ်က္ကို လက္ခံျခင္း ( ေရာ ၁၀း ၁၇) ႏွင့္ ၎င္းကို နာခံ လုိက္နာျခင္း ( ေရာ ၁း၅၊ ၁၆း ၂၆) ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ လူသားတစ္ေယာက္၏ အသက္ရွင္ ေနထိုင္မႈပံုစံ ျဖစ္သည္။
သမၼာက်မ္းထဲမွ "က်င့္ႀကံျခင္း"
ဧ၀ံေဂလိ က်မ္းမ်ားထဲ၌ "က်င့္ႀကံျခင္း" ဆုိသည္မွာ လူတစ္ဦးကို ေျဖာင့္မတ္ေစသည့္အရာ ျဖစ္သည္။ ရွင္လုကာက်မ္း ၁၈း ၁၈-၂၃ ၌ ထာရ၀အသက္ကို ရရန္ မည့္သည္အရာကို ျပဳရပါမည္နည္း ဟူေသာ လူငယ္ တစ္ဦး၏ ေမးခြန္းကို ျပန္ေျဖရာမွာ ဘုရားသခင္၏ ပညတ္ေတာ္မ်ားကို လိုက္နာေစာင့္ထိန္းပါ ဟု ေယဇူး မိန္႔ဆိုေတာ္မူခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုး တရားစီရင္ျခင္း အေၾကာင္းကို ေျပာဆိုရာ၌လည္း (မာေတး ၂၅း ၃၁-၄၆) (က်င့္ႀကံမႈ မရွိေသာ ) ဆိတ္မ်ားကို (က်င့္ႀကံမႈ ရွိေသာ) သိုးမ်ားႏွင့္ ခြဲထားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္။ " ငါသည္ ဆာေလာင္ေသာအခါ သင္တို႔သည္ ငါ့အား စားစရာကို ေပးၾက၏။ ငါသည္ ေရငတ္ေသာအခါ သင္တို႔သည္ ငါ့အား ေသာက္ေရကို ေပးၾက၏။ ငါသည္ သူစိမ္းဧည့္သည္ ျဖစ္ေသာအခါ သင္တို႔သည္ ငါ့အား ပ်ဴငွာစြာ ႀကိဳဆိုၾက၏။ ငါ၌ အ၀တ္မရွိေသာအခါ သင္တို႔သည္ ငါ့ကို အ၀တ္ႏွင့္ လႊမ္းၿခံဳေပးၾက၏။ ငါသည္ ဖ်ားနာေသာအခါ သင္တို႔သည္ ငါ့ကို ၾကည့္႐ႈၾက၏။ ငါသည္ ေထာင္ထဲ၌ ရွိေနေသာအခါ သင္တို႔သည္ ငါ့ထံသို႔ လာၾက၏ " (မာေတး ၂၅း ၃၅-၃၆)။ ေကာင္းစြာက်င့္ႀကံျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ေယဇူးခရစ္ေတာ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ သတိေပးေတာ္မူ ခဲ့သည္။ " သင္တို႔၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသည္ က်မ္းတတ္ဆရာမ်ားႏွင့္ ဖာရီေဇးဦးတို႔ထက္ မသာလွ်င္ သင္တို႔သည္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ၀င္ၾကရလိမ့္မည္ မဟုတ္ " ( မာေတး ၅း ၂၀)။ လူသားသည္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းအတြက္ ဘုရား၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို မလိုဘဲ ကိုယ္တိုင္က်င့္ႀကံ၍ အျပစ္မ်ားကို မိမိခြန္ မိမိအားႏွင့္သာ ေရွာင္ၾကဥ္ရမည္ ဟု ေယဇူး ဆိုလိုေတာ္မူျခင္း မဟုတ္ေပ။ ခရစ္ေတာ္၌ တည္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္၌ တည္ေနျခင္းျဖင့္သာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆံုးမထားေတာ္ မူေပသည္ ( ေယာ ၁၅း ၄)။ ခရစ္ေတာ္၌ တည္၊ မတည္ ဆိုသည္မွာလည္း ဘုရားသခင္၏ ပညတ္ေတာ္မ်ားကို လိုက္နာ၊ မလိုက္နာ ဆိုသည့္ အေပၚ၌ မူတည္၍ သိရွိျမင္သာရေပသည္။ " ကိုယ္ေတာ့္ကို ငါသိပါသည္ ဟုဆိုလ်က္ ကိုယ္ေတာ္၏ ပညတ္ေတာ္မ်ားကို မေစာင့္ထိန္းေသာ သူသည္ လိမ္လည္သူျဖစ္ၿပီး သမၼတရားသည္လည္း သူ၌ မတည္ေခ်။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္၏ စကားကို နာခံေသာ သူ၌ ဘုရားသခင္၏ စစ္မွန္ေသာ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာေတာ္သည္ ျပည့္စံုေလ၏။ ဤနည္းျဖင့္ ငါတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္၌ တည္ရွိေၾကာင္းကို ေကာင္းစြာ သိရွိႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္ " ဟူ၍ ရွင္ေယာဟန္ ၾသ၀ါဒစာ ပထမေစာင္ ၂း ၄-၅ တြင္ ေဖာ္ျပ ပါရွိပါသည္။ တဖန္ ေယဇူးကိုယ္ေတာ္ သည္လည္း " ငါ့ကို သခင္၊ သခင္ ဟုေခၚေသာ သူတိုင္း ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ၀င္ရလိမ့္မည္ မဟုတ္။ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာ ငါ့ခမည္းေတာ္၏ အလိုေတာ္ကို ေဆာင္ရြက္ေသာ သူသာလွ်င္ ၀င္ရလိမ့္မည္ " (မာေတး ၈း၂၁) ဟု မိန္႔ဆိုေတာ္မူခဲ့သည္။
ေမတၱာတရားကို လိုက္နာက်င့္ႀကံျခင္းႏွင့္ ပညတ္ဥပေဒကို လိုက္နာ က်င့္ႀကံျခင္း
ေျဖာင့္မတ္ျခင္းႏွင့္ ဆက္ႏြယ္၍ သံုးႏႈန္းေသာ ရွင္ယာကုပ္၏ "က်င့္ႀကံျခင္း" ေ၀ါဟာရသည္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းႏွင့္ ဆက္ႏြယ္၍ သံုႏႈန္းေသာ ရွင္ေပါလု၏ "က်င့္ႀကံျခင္း" ေ၀ါဟာရႏွင့္ မတူေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ "က်င့္ႀကံျခင္း အားျဖင့္ ကယ္တင္ခံရသည္" ဆုိသည့္ ရွင္ယာကုပ္စကားႏွင့္ "က်င့္ႀကံျခင္းအားျဖင့္ ကယ္တင္ခံရသည္ မဟုတ္" ဆိုသည့္ ရွင္ေပါလု၏ စကားမ်ား မည္သို႔ ကြဲျပားေၾကာင္း သိရန္ လိုသည္။
" လူသည္ ပညတ္တရား၏ အက်င့္အားျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ သာလွ်င္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ရသည္ " (ေရာ ၂း ၂၈) ဟု ရွင္ေပါလုဆိုေသာအခါ ထိုအက်င့္သည္ မိုးဇက္ ဥပေဒကို နာခံျခင္းမွ ျဖစ္ထြန္းလာေသာ အက်င့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္ေပါလု ရည္ညႊန္းပါသည္။ ထိုမိုးဇက္ ပညတ္ဥပေဒဆိုသည္မွာလည္း တိုရ ဥပေဒ သို႔မဟုတ္ အေရဖ်ားလွီးျခင္း ( ေရာ ၃း ၃၀) ႏွင့္ မသန္႔ရွင္းေသာ တားျမစ္ အစားအစာမ်ားကို သံုးေဆာင္ျခင္း ( ဂါလား ၂း ၁၁-၁၆၊ ၃း ၂-၁၂) ကဲ့သို႔ေသာ ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာ ၀ိနည္း ဥပေဒတို႔ကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သည္ ။ " ငါတို႔သည္ ပညတ္တရားကို လိုက္နာ ေစာင့္ထိန္းျခင္းအားျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ျခင္း အားျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္ရာသို႔ ေရာက္ေစျခင္းငွာ ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ၾက၏ " ( ဂါလား ၂း ၁၆)။ ဤက်မ္းခ်က္သည္ ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ မဟုတ္ေသာ လူလုပ္ ဥပေဒမ်ားကို ရွင္ေပါလု ရည္ညႊန္းေၾကာင္း သိသာေစသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဂါလားဆီယာ (ဂါလာတိ) ၾသ၀ါဒစာ ၅း ၆ ၌ " ေယဇူးခရစ္ေတာ္၌ ရွိေသာ သူတို႔အတြက္ အေရဖ်ားလွီးျခင္း ခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ မခံသည္ ျဖစ္ေစ မည္သို႔မွ် အက်ဳိး မထူးေပ။ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာအားျဖင့္ ေပၚလြင္ထင္ရွားေသာ ယံုၾကည္ျခင္းသာလွ်င္ ၎င္းတို႔အတြက္ အေရးႀကီးေလသည္ " ဟု ရွင္ေပါလု ဆိုထားေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညတ္တရား၏အက်င့္အားျဖင့္ ကယ္တင္ခံရသည္မဟုတ္ ဟု ရွင္ေပါလု ဆိုျခင္းမွာ ထိုမိုးဇက္ဥပေဒမ်ားကို လိုက္နာက်င့္ႀကံျခင္းအားျဖင့္ ကယ္တင္မခံရဟု ဆုိျခင္း ျဖစ္သည္။
ရွင္ယာကုပ္အေနႏွင့္ က်င့္ႀကံျခင္း ဟု ဆိုရာ၌ ေကာင္းေသာ အက်င့္၊ ေမတၱာတရား အက်င့္ ( ယာ ၂း ၈) တို႔ကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သည္။ ဧ၀ံေဂလိ တရားေတာ္ကို နာခံေသာအားျဖင့္ ( ယာ ၁း ၂၁) လိုက္နာေစာင့္ထိန္းေသာ ေမတၱာပညတ္ကို ရည္ညႊန္းျခင္းျဖစ္သည္ (ယာ ၁း ၈)။ မုဆိုးမမ်ား၊ မိဘမဲ့မ်ား (ယာ ၂း ၂၇)၊ မရွိဆင္းရဲသားမ်ားအား (ယာ ၂း ၅-၆၊ ၁၅-၁၆) ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ႏွင့္ လူသားခ်င္းအေပၚ ေမတၱာထားျခင္း (ယာ ၂း ၈)ကို ဆိုလိုသည္။ ရွင္ယာကုပ္အေနႏွင့္ ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ရာမွ ျဖစ္ထြန္းေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္မ်ားကို သြန္သင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ က်င့္ႀကံျခင္း ဆိုသည္မွာ ၎င္းအတြက္ ခရစ္ေတာ္၏ တရားေတာ္ကို နာခံျခင္း ျဖစ္သည္ ( ယာ ၁း ၂၂)။
ရွင္ယာကုပ္အေနႏွင့္ က်င့္ႀကံျခင္းကို အေလးေပး သြန္သင္ရျခင္းမွာ မိမိေဟာေျပာေသာ သူမ်ားသည္ ဘာသာ၀င္ ျဖစ္ၿပီးသူမ်ား ျဖစ္ၿပီး ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္၀န္ခံသည္မွ တဆင့္တက္၍ ေမတၱာတရားျဖင့္ ဘ၀၌ ယံုၾကည္ျခင္းအသီးအပြင့္ ျဖစ္ထြန္းေစရန္ ရည္ရြယ္ သြန္သင္ေပးျခင္း ျဖစ္သည္။
ရွင္ေပါလုသည္လည္း ရွင္ယာကုပ္နည္းတူ သြန္သင္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ရွင္ေပါလုအေနႏွင့္ ယံုၾကည္ျခင္းကို အေလးေပး သြန္သင္ရျခင္းမွာ မိမိထိေတြ႕ ေဟာေျပာေနရသူ အမ်ားစုမွာ ယံုၾကည္သက္၀င္လာမည့္သူမ်ား ႏွင့္ ယံုၾကည္သက္၀င္ခါစ ဘာသာ၀င္မ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခရစ္ယာန္တို႔၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္သည့္ ခရစ္ေတာ္၌ ယံုၾကည္ျခင္းကို အဦးဆံုး ခိုင္မာေစရန္ျဖစ္သည္။ ယံုၾကည္ၿပီးသည္ေနာက္ ထိုယံုၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ မည္သို႔ ေနထိုင္က်င့္ႀကံရမည္ကိုလည္း အေလးအနက္ ေဟာေျပာ သြန္သင္ခဲ့သည္။ " လြတ္လပ္မႈရရွိေစရန္ အလို႔ငွာ ခရစ္ေတာ္သည္ ငါတို႔ကို လြတ္ေျမာက္ေစေတာ္မူၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ တည္ၾကည္ ၿမဲၿမံစြာ ရပ္တည္ၾကေလာ့။ ကြၽန္ဘ၀၏ ထမ္းပိုးေအာက္သို႔ ေနာက္တဖန္ မက်ေရာက္ေစၾကႏွင့္ " (ဂါလား ၅း ၁)။ ဧဖက္ဆု ၾသ၀ါဒစာ ၄း ၁ ၌လည္း မိမိတို႔ ခံယူရရွိေသာ ေခၚေတာ္မူျခင္း ႏွင့္ထိုက္တန္သည့္ ဘ၀အသက္တာကို လိုက္နာက်င့္ႀကံၾကရန္ ဆံုးမထားသည္။ ထိုက္တန္သည့္ ဘ၀အသက္တာျဖင့္ ေနထိုင္ရမည္ ဆိုသည္မွာ ခရစ္၏ ၀ိညာဥ္ေတာ္ကိုလည္းေကာင္း (ဧဖက္ ၄း ၄-၆)၊ ခရစ္ေတာ္၌ ယံုၾကည္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း လက္ခံရရွိထားၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အသစ္ေသာ ဘ၀အသက္တာျဖင့္ (ေရာ ၆း ၄) အသက္ရွင္ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ခရစ္ေတာ္ၾကြလာမည့္ အခ်ိန္အတြက္ ေျဖာင့္မတ္စြာ က်င့္ႀကံၾကရန္၊ အျပစ္တင္ခြင့္ႏွင့္ ကင္းစြာ ေနထိုင္ၾကရန္ ႏွင့္ အစြန္းအကြက္မရွိ အသက္ရွင္ၾကရန္လည္း ဆံုးမထားသည္ ( ၁ သက္သာ ၃း ၁၃၊ ၄း ၃-၇၊ ၅း ၂၃/ ဖိလိ ၁း ၁၀၊ ၂း ၁၅/ ေရာ ၁၆း ၁၉)။
ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ က်င့္ႀကံျခင္း
ငါယံုၾကည္သည္ သို႔မဟုတ္ ငါ၌ ယံုၾကည္ျခင္း ရွိသည္ဟု ႏႈတ္ျဖင့္ ေျပာလိုက္႐ံုႏွင့္ လူတစ္ေယာက္၌ အမွန္တကယ္ ယံုၾကည္ျခင္း ရွိသြားသည္ မဟုတ္ေပ။ ႏႈတ္ျဖင့္ ၀န္ခံေျပာဆိုျခင္းသည္ မည္သည့္ အသီးအပြင့္မွ် မျဖစ္ထြန္းေစလွ်င္ မည္သည့္အက်ဳိးမွ် ေပးစြမ္းႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ရွင္ယာကုပ္က " လူတစ္ဦးက သူ၌ ယံုၾကည္ျခင္း ရွိသည္ ဆိုေသာ္လည္း သူသည္ က်င့္ႀကံမႈ မရွိလွ်င္ မည္သည့္ အက်ဳိးကို ရရွိမည္နည္း " (ယာ ၂း ၁၄) ဟုဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ထက္ "က်င့္ႀကံမႈ မရွိေသာ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ အခ်ည္းႏွီး သက္သက္ပင္ ျဖစ္သည္ " ( ယာ ၂း ၂၀) ဟုပင္ ဆိုခဲ့သည္။ " ညီအစ္ကို၊ သို႔မဟုတ္ ႏွမသည္ အ၀တ္အစားလိုအပ္၍ အစားအစာလည္း ခ်ဳိ႕တဲ့ေနပါလွ်င္ သင္တို႔တြင္ တစ္ဦးက ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာျခင္းျဖင့္ သြားေလာ့။ ေႏြးေထြးစြာ ေန၍ ၀လင္စြာ စားပါေလာ ဟုေျပာလ်က္ သူတို႔အား ခႏၶာကိုယ္အတြက္ လိုအပ္ေသာ အရာမ်ားကို မေပးပါက အဘယ္အက်ဳိးရွိမည္နည္း " (ယာ ၂း ၁၅-၁၆)။ မိမိ ၀န္ခံထြက္ဆိုသည့္ ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ ကိုက္ညီေသာ က်င့္ႀကံမႈကို ရွင္ယာကုပ္ ေတာင္းဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။ တနည္းအားျဖင့္ ယံုၾကည္သည္ဟု ႏႈတ္ျဖင့္ ၀န္ခံ ေျပာဆုိ႐ံုျဖင့္ ငါ၌ ယံုၾကည္ျခင္း အမွန္ ရွိေနၿပီဟု တစ္ထစ္ခ် မေျပာ ႏိုင္ေၾကာင္း ရွင္ယာကုပ္ ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသို႔သာ ေျပာ၍ရသည္ဆိုလွ်င္ နတ္ဆိုးမ်ား ပင္လွ်င္ ဘုရားသခင္ကို ယံုၾကည္ၾကေၾကာင္း ေထာက္ျပထားေသးသည္ (ယာ ၂း ၁၉)။
ေယဇူးခရစ္ေတာ္ကိုယ္တိုင္သည္လည္း " သူတို႔၏ အက်င့္မ်ားကို ၾကည့္၍ သူတို႔သည္ မည္သို႔ေသာ သူမ်ား ျဖစ္သည္ကို သင္တို႔ သိၾကလိမ့္မည္ " ဟု မိန္႔ဆိုေတာ္မူခဲ့သည္။ မည္သို႔ဆိုေစ ရွင္ယာကုပ္အေနႏွင့္ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ က်င့္ႀကံျခင္းမွ ျဖစ္လာသည္ဟု မဆိုေပ။ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ အဦးလာၿပီး ထိုယံုၾကည္ျခင္း အမွန္ရွိလွ်င္ ေကာင္းေသာ အက်င့္မ်ားကို ျဖစ္ထြန္းေစရမည္ဟု အသားေပး သြန္သင္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္ (ယာ ၂း ၁၄-၂၆)။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ရွင္ယာကုပ္သည္ " အက်င့္ တစ္ခုတည္း ျဖင့္သာလွ်င္" ဟုမဆိုဘဲ " ယံုၾကည္ျခင္း တစ္ခုတည္းျဖင့္ သာလွ်င္မဟုတ္ဘဲ" ဟု ဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ ေယဇူးကိုယ္ေတာ္တိုင္ပင္လွ်င္ ဤအခ်က္ကို အခိုင္အမာ အတည္ျပဳထားေပသည္။ " ငါ့ကို ယံုၾကည္ေသာ သူသည္ ငါျပဳေသာ အမႈအရာတို႔ကို ျပဳလိမ့္မည္။ သူသည္ ယင္းထက္ ႀကီးျမတ္ေသာ အရာမ်ားကိုလည္း ျပဳလိမ့္မည္ " ( ေယာ ၁၄း ၁၂)။
နိဂံုးခ်ဳပ္
ခရစ္ေတာ္၌ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ ခရစ္ယာန္တို႔၏ အေျခခံ အုတ္ျမစ္ျဖစ္သည္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ယံုၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ ကယ္တင္ခံၾကရသည္။ မွန္၏။ ကယ္တင္ခံရရန္လည္း အမွန္တကယ္ ယံုၾကည္ရန္လိုအပ္သည္။ စစ္မွန္ေသာယံုၾကည္ျခင္းသည္ ယံုၾကည္သူဘ၀၌ အက်င့္ေကာင္းမ်ားကို ေမြးဖြားေစသည္။ ထိုအက်င့္ေကာင္းမ်ားသည္ ယံုၾကည္သူ၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းကို တည္ၿမဲေစကာ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးသည္။ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးသည္ဟု ဆိုရသည္မွာ ကယ္တင္ျခင္းသည္ ရွိၿမဲရွိမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း လက္ခံသူအေနႏွင့္ ဆံုး႐ႈံး ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ေယဇူးက "လူသည္ကား ဤစၾက၀ဠာတစ္ခုလံုးကို အစိုးရေသာ္လည္း မိမိ၏ အသက္၀ိညာဥ္ ဆံုး႐ႈံးလွ်င္ အဘယ္အက်ဳိး ရွိမည္နည္း " (မာေတး ၁၆း ၂၆) ဟု မိန္႔ဆိုေတာ္မူခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ မိမိ၏ မေကာင္းမႈ အက်င့္မ်ားေၾကာင့္ ကယ္တင္ျခင္း ဆံုး႐ႈံးႏိုင္ေၾကာင္း ရွင္ေပါလုမွ ျပင္းထန္စြာ သတိေပးခဲ့သည္။ " အေသြးအသား၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္ ထင္ရွားလွေပ၏။ ယင္းတို႔သည္ကား ကာမဂုဏ္ က်ဴးလြန္ျခင္း မစင္ၾကယ္ျခင္း အက်င့္တရားေဖာက္ျပန္ျခင္း၊ ႐ုပ္တု ကိုးကြယ္ျခင္း၊ စုန္းကေ၀အတတ္ လိုက္စားျခင္း၊ မလို မုန္းထားျခင္း၊ ခိုက္ရန္ ျဖစ္ပြားျခင္း၊ မနာလိုျခင္း၊ စိတ္၀မ္းကြဲျခင္း၊ အုပ္စုကြဲျပားျခင္း၊ သ၀န္တိုျခင္း၊ လူ႔အသက္သတ္ျခင္း၊ ေသာက္စား မူးယဇ္ျခင္းႏွင့္ အေပ်ာ္အပါး လြန္က်ဴးျခင္း စသည္တို႔ျဖစ္သည္။ ဤအမႈအရာမ်ားကို ျပဳက်င့္ႀကံေသာ သူတို႔ သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံေတာ္ကို အေမြ ခံၾကရလိမ္မည္ မဟုတ္ဟု ယခင္ ငါသတိေပးခဲ့သည့္ အတိုင္း သင္တို႔ကို ငါယခု သတိေပးပါ၏ " ( ဂါလား ၆း ၁၉- ၂၁)။
မည္သို႔ဆိုေစ ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ က်င့္ႀကံျခင္းတို႔သည္ တစ္ခုတည္းေသာ အရာျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ 2 in 1 ျဖစ္သည္။ ရွင္ေပါလု၏ အဆိုအရ ခရစ္ေတာ္၌ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအားျဖင့္ ေပၚလြင္ထင္ရွားေသာ ယံုၾကည္ျခင္းျဖစ္သည္ (ဂါလာ ၅း၆)။ ၎င္းယံုၾကည္ျခင္းသည္သာ ယံုၾကည္ျခင္းမည္ၿပီး ၎ယံုၾကည္ျခင္းက ယံုၾကည္သူတိုင္းအား မိမိကယ္တင္ျခင္းကို ေမွ်ာ္လင့္ေစႏိုင္မည္ ျဖစ္ေပသည္။
သက္ေထြးေအာင္
က်မ္းကိုး-
- Raymond E. Brown. An Introduction to the New Testament. New York-London: Doubleday, 1997.
- Luke Timothy Johnson.The Letter of James. University Press: New Haven and London: The Anchor Yale Bible, 1995.
- Faith That Works : James 2:14-26 By: Dowd, S. Source: Review and Expositor, 97(2, 2000)195-20.
- Justified by Works and Not by Faith Alone : Reconciling Paul and James By: Maxwell, D. R. Source: Concordia Journal, 33(4, 2007)375-378.
- Walker, R. M. "The Mysterious and Moralizing James : Preaching on the Letter of James."Quarterly Review 17, no. 2 (1997): 169-187.
- Clabeaux, J. "Faith and Works in James and Paul." Bible Today 44, no. 5 (2006): 279-285.